,
రచన : thilak bommaraju | బ్లాగు : blacksand
ఒక రాత్రి
కొన్ని నిశ్శబ్దాలను మింగిన గంభీరం
చీకటిని కలలుగా కళ్ళలో పోసుకున్న స్తబ్ధత

ఒక ఉదయం
వాకిళ్ళలో పచ్చగా కురుస్తూ
చలి పిచ్చుక కప్పుకున్న కంబళి గూడు
ఎవరినో ఎప్పుడూ అల్లుతూ
తెగిన కొన్ని వెంట్రుక రెక్కలు
తనకెప్పుడూ చేతులేగా

కిటికీలోంచి దొర్లి పడిన నా ఆత్మ
ఇప్పుడింకోసారి తేలికవుతూ
దూది రెమ్మవడం కొత్తేమి కాదు

కాలువలో కొన్ని ఊపిరులు
శ్వాసలుగా అస్తమయం
చూసావా ఆ శూన్యాన్నీ ఎలా నిండుకున్నదో

ఒక గమనం
మాటలను మోస్తూ శ్రమించడం మనకోసం
స్ఖలించిన దుప్పట్లు
వంటిపై ఆవిరవుతూ
తేనె పళ్ళ జన... పూర్తిటపా చదవండి...


View the Original article